Uitreiking jaarlijkse goebbels-award & Open sollicitatie

Je zou maar journalist zijn en daarna directeur voorlichting van het ministerie van VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) worden. Oud-AD-redacteur Stephan Koole maakte deze carrièreswitch. Voorlichters zijn zo goed als altijd manipulatoren van de werkelijkheid. Je zou maar hoofdredacteur zijn van het AD en dan een goed verhaal om zeep helpen na een telefoontje vanuit de politiek. Joop van Rijn, de vader van de staatssecretaris van VWS Martin van Rijn klaagt over de erbarmelijke omstandigheden van zijn vrouw in een verpleeghuis. De moeder van de staatssecretaris wordt slecht verzorgd, aldus Joop van Rijn. En wat doet AD-hoofdredacteur Christiaan Ruesink? Hij verzwijgt de informatie dat deze Joop de vader is van de genoemde Martin van Rijn. Dit na een telefoontje van VWS. Het verhaal lekte toch uit. Kan je zoiets in het sociale media-tijdperk geheim houden? Met de wetenschap van nu zou de hoofdredacteur anders hebben beslist. Maar met de wetenschap van toen dus niet. En daarmee ben je ongeschikt voor het vak journalist.

De NRC-redactie had als gewoonte om voorafgaand aan verkiezingen te gaan vergaderen over welke partij(en) zij zouden steunen en welke juist niet. Dus extra positieve aandacht voor de PvdA werd dit in de praktijk. Schandaaltjes niet benoemen dan wel als het niet anders kan kleiner maken. En schandaaltjes bij de tegenpartijen uitvergroten. Is dit journalistiek in dienst van de waarheid of is dit solliciteren naar de prestigieuze goebbels-award. Prestigieus, daar bijna alle massamedia zo te werk gaan en dus is de award geliefd merk ik op.

De media laten zien hoe je moet denken. Andersdenkenden worden verketterd maar meer nog worden ze genegeerd. Onder het mom van: geef ze geen podium. Bepaalde meningen bestaan wel maar als je alle kranten op actualiteitenprogramma's bijhoudt dan leef je in een schijnwereld waar bepaalde meningen simpelweg niet bestaan. Er zijn zelfs journalisten die - in deze denktrant redenerend - menen dat het geen nieuws is wanneer twee jongemannen elkaar kussen in de serie Goede Tijden Slechte Tijden. Hun redenatie is: homoseksualiteit is normaal dus is dit geen nieuws. Waarom het wel nieuws is is simpel: je ziet duizenden keren hetero's elkaar kussen op tv en bijna nooit twee mannen. Dus was het wel iets nieuws. De eerste homokus in een kinderserie moeten we nog meemaken.

Pim Fortuyn gooide een balletje op om pedoseksualiteit geaccepteerd te krijgen. Dit deed hij in een column in de Elsevier. Uniek dat dit blad dat plaatste. Helaas uniek maar het is niet anders. Deze al wat oudere column zette Fortuyn tijdens zijn verkiezingscampagne prominent op zijn website. Dit om kritiek voor te zijn. Maar niemand besteedde hier aandacht aan. Is dit geen nieuws? We leven namelijk in een samenleving waar deze mening zowat de ergste is die je maar kunt hebben. En Fortuyn speelde toch echt een belangrijke rol in die verkiezingen. Maar het laten zien dat er mensen bestaan die over dit onderwerp anders denken is taboe want dan kan je je publiek aan het denken zetten. Nee, de zedenwet is vanzelfsprekend. Decennia lang is er gesproken over het versoepelen van de zedenwetten inclusief de leeftijdsgrenzen hierin. Diverse commissies hebben hier rapporten over geschreven. Uiteindelijk werd de leeftijdsgrens 12 onder bepaalde voorwaarden. Dit was begin jaren 1990. In 2002 werd deze wet geschrapt. Ook de pornografieleeftijd werd toen verhoogd: van 16 naar 18 jaar. De prostitutieleeftijd ook van 16 naar 18 jaar. De meeste kranten hebben hier 0,0 aandacht aan besteed. Want het volk moet denken dat het altijd al zo was. Terwijl over het verlagingsproces honderden artikelen zijn verschenen is het terugschroeven van de wet onbelangrijk om zelfs maar te vermelden. Een Schotse krant meldde wel hoe Fortuyn over pedoseksualiteit dacht. Schotten waren beter geïnformeerd hierover.

In Amerika had Phil Donahue kritiek op de oorlog in Irak. Dit was de reden dat hij van de buis werd gehaald. Zijn talkshow werd goed bekeken. Aan de kijkcijfers lag het niet. Alle massamedia verzwegen de kritiek op de oorlog en verzwegen de leugens waarmee de oorlog werd begonnen. Ze liepen aan de leiband van Washington. Gelukkig konden ze hun kranten en uitzendingen vullen met de zogenaamde sex offenders. Ideale bliksemafleiders van egoïstische en corruptie politici.

In Pauw en Witteman zou Meindert Fennema zitten. Hij was tegen een verbod op de Vereniging Martijn. Ook advocaat Sidney Smeets werd uitgenodigd. Ook hij was tegen het verbod. Iemand die voor de vrijheid van vereniging opkomt hoeft niet per se alle meningen van alle verenigen te onderschrijven. Ik schrijf het er maar bij. Op het laatste moment werden ze afgebeld. Ze hadden geen voorstander van het verbod kunnen vinden gaven ze als reden. Raar daar die er meer zijn, helaas, dan tegenstanders. In de uitzending zat CDA'er Madeleine van Toorenburg om het verbod toe te juichen. Zij wilde alleen komen wanneer er geen tegenstander tegenover haar zat. In het verleden had ze al eens een slechte aanvaring gehad met Sidney Smeets over een geheel ander onderwerp. Ze kan alleen debatten 'winnen' zonder tegenstanders namelijk. Waarom P&W zwicht hiervoor? Ik vermoed dat wanneer het CDA dreigt: dan sturen we nooit meer een CDA'er naar jullie programma, dat dat zeer effectief is. Met journalistiek in dienst van de waarheid heeft het weinig van doen. Waar je P&W leest kan je bijna elk ander programma invullen overigens. Zelfde laken een pak.

De meeste massamedia in de Westerse landen zijn in handen van een paar megabedrijven. Verkiezingen worden meer en meer verkocht aan de bedrijven die het meeste geld bieden. Politici voeren uit (en worden goed betaald), Tweede Kamerleden zijn stemvee die netjes stemmen wat ze opgedragen krijgen. In alle andere Westerse landen gaat dit net zo. Journalisten zijn hun vrienden en vriendinnen. Soms letterlijk: dat ze met elkaar het bed in duiken. De media volgen de machthebbers niet kritisch. Nee, ze maken er deel van uit en menen nogal eens dat zij het beleid moeten bepalen. Dit middels manipulatie.

Welk medium verdient dit jaar de goebbels-award. Ik zou het echt niet weten. Laat ik aardig zijn en ze deze allemaal gunnen. Kiezen is namelijk onmogelijk.

Wending in het artikel

Altijd en overal maar dat geklaag. Valt er niks positiefs te melden over de media? Jawel. De laatste jaren zie ik verbeteringen optreden. Het besef dat de journalisten hun taak verkwanselen groeit. Het besef dat je de macht kritisch moet volgen groeit. Goede, nieuwe initiatieven duiken her en der op, vooral op het internet. Om de waarheid en eerlijkheid nog een extra zetje te geven bied ik mijzelf bij deze aan middels een open sollicitatie. Ik wil eens per week een interviewprogramma presenteren op televisie - zelf kijk ik al jaren geen televisie meer dus dat is een pre - van 24.00 uur tot 01.00 uur. Een tijdstip dat toch weinig kijkerswaarde heeft, tot nu dan. Ik kies zelf mijn gasten uit. Dit zullen vooral niet-actuele gasten zijn. Ik blader wel Viva's door of andere bladen van 20 jaar terug en als ik een interessant artikel vind geef ik de redactie een seintje hem of haar op te sporen, - bij leven en welzijn - of de persoon in de uitzending wil. Of een rapport bespreken van twee jaar oud, geschreven door iemand die bijna nooit gevraagd wordt op televisie. Afgewisseld met wat luchtigheid. Ik las recent ergens dat ontregelaars zoals Theo van Gogh en Ischa Meijer er niet meer zijn. Tijd voor herstel dan. Mijn salaris-eisen: ik doe het desnoods gratis zolang de reiskosten (taxi) maar worden vergoed. Of ik het kan zien we vanzelf wel. Ben bereid te falen.