De strijd tegen pedofilie is een achterhoedegevecht

Stuiptrekkingen van een maatschappij tegen meer kinderrechten, zogenaamd puur als bescherming der zwakkeren.

De maatschappij heeft nog altijd een groot probleem met seksualiteit. Ondanks wat sommige mensen beweren is seks nog altijd een groot taboe in bijna de gehele Westerse wereld. Langzamerhand is dit aan het veranderen. Er is beetje bij beetje meer openheid over seks in de samenleving. Vergelijk het maar met de situatie van honderd jaar geleden. De laatste jaren zie je ook op televisie steeds meer seksprogramma's. Een groot deel van de bevolking heeft het hier erg moeilijk mee. Als je hier openlijk voor uitkomt word je nogal eens als ouderwets afgeschilderd of belachelijk gemaakt. Maar omdat bijna iedereen deze aangeleerde afgunst wat seksualiteit betreft in meer of mindere mate heeft drukt men als gevolg daarvan wat het meest controversieel gevonden wordt makkelijk in een verdomhoekje. Dit is vooral pedofilie. Zonder bewijs wordt er maar van uit gegaan de seks op jonge leeftijd bijna altijd schadelijk is en al helemaal met een volwassene erbij. Veel mensen weten wel beter maar ja... taboe.
Ik heb mensen nog nooit horen spreken over het taboe moord. Ook verdedigen moordenaars zich nooit in de zin van het is niet erg wat ik gedaan heb. Maar waarom noemt men pedofilie dan zo dikwijls een taboe? En waarom lees je regelmatig: zijn we niet te ver aan het doorslaan?

Het taboe op homoseksualiteit had wel degelijk nut. Wat was er erg aan als twee mannen samen gingen wonen? Niets, tenzij je in een samenleving vrouwen zo onderdrukt dat ze niet zonder man kunnen overleven. Een vrouw kon bijna niet overleven omdat ze simpelweg geen werk kon krijgen. Een taboe bestaat uit negatieve reacties die eigenlijk ontstaan vanwege een andere oorzaak. Beter is het om het taboe op te heffen en dus (echt) bespreekbaar te maken waardoor je met goede argumenten de vrouwenonderdrukking ook meteen aan kan pakken. Het is niet toevalling dat vrouwen- en homorechten vrijwel altijd gelijk opgaan. Ik durf te beweren dat hetzelfde geldt voor kinder- en pedorechten. Wat de maatschappij zo eng vindt is dus in mijn ogen het accepteren dat jonge kinderen al redelijk zelfstandig kunnen denken. Zo kun je ze namelijk niet volproppen met alleen jouw normen en waarden. Een al te persoonlijk contact met een volwassene, anders dan de ouder is dus ongewenst tenzij het oppervlakkig blijft zoals het met onderwijzers en onderwijzeressen schijnt te moeten gebeuren. (Op scholen mag men nu wel uitdragen dat homoseksualiteit normaal is omdat we dit nu collectief zo vinden. De groep ouders die het hier niet mee eens is kiest een school waar men nog fel anti-homoseks is.) Aangezien kinderen op het punt staan om meer rechten te verwerven wordt er juist nu zeer fel tegen alle pedofielen gestreden.

De komende jaren zal men zich nog wel sterk blijven verzetten tegen pedofilie. Allerlei personen/organisaties hebben seksuele wensen die vroeger allemaal als absurd en afwijkend werden beschouwd. Zij willen graag geaccepteerd worden door kennissen, buren et cetera. Als er een vorm van seks nog afwijkender dan de hunne wordt beschouwd dan vergaren zij zo acceptatie. Het valt wel mee want het kan nog erger. En dus verzetten zij zich over het algemeen sterk tegen pedofilie (terwijl zij beter moeten weten). Met zij wordt hier dus bijna de gehele maatschappij bedoeld. Ook mogen we natuurlijk niet vergeten dat vele volwassenen onder ons als kind nare seksuele ervaringen hebben meegemaakt. Juist wanneer seks in het verborgene blijft vindt veel misbruik plaats door ouders, broers, zussen, ooms, tantes et cetera. Hier was ten tijde van de seksuele revolutie in de jaren zestig en zeventig bijna geen aandacht voor! De jongerengeneratie van weleer is overigens, in mijn ogen niet de oorzaak van de seksuele revolutie. De toenmalige machthebbers (met name de journalisten) lieten dit namelijk toe en bevordende het juist. De toenmalige jeugd (de huidige babyboomers) zijn juist behoorlijk conservatief gebleken. Zij staan nu op het punt het stokje over te geven aan hun opvolgers wat macht betreft. Er volgt nu waarschijnlijk een interessante en hopelijk geen gevaarlijke periode. Het Fortuyn-gedoe kun je als beginbode hiervan beschouwen.

Kinderen weten heel goed wat ze wel en niet willen. Dat dit niet zo zou zijn blijkt uit geen enkel onderzoek. Kinderen zijn in vele opzichten slimmer dan volwassenen (minder vastgeroeste denkbeelden). Zijn ook vertrouwder met bijvoorbeeld homoseksualiteit dan oudere generaties. Niet dat ze elkaar er niet mee pesten maar het leeft in ieder geval. Tot voor kort (slechts ongeveer vijftien jaar terug) werd er nooit over gesproken op scholen.

Kinderen raken steeds jonger vertrouwd met seksualiteit. Dat wil zeggen ze horen en lezen er meer over dan vroeger. En weten beter dan vroeger het geval was hun seksuele gevoelens te interpreteren. Ook wordt ze geleerd dat seks "normaal" is. Alleen als iemand iets niet wil moet je dat respecteren. En dat geldt zeker als een volwassene aan je zit terwijl je dat niet wilt. Dat als het kind het wel wil het toch ook nog niet mag wordt er meestal niet bij verteld. Op internet ziet de jeugd tegenwoordig van alles. Niet ieder kind heeft toegang tot het net maar dan laat een klasgenootje wel zien hoe een vrouw een paard pijpt op een digitaal filmpje. En echt ik ken ook kinderen die dat hebben gezien. En denk niet dat ik ze het heb laten zien. Ik zou niet durven om vandaag de dag porno aan een kind te laten zien. Ik probeer zo veilig mogelijk te leven wat betreft de huidige wetgeving op dit vlak.
Ook geven kinderen van 12-16 aan dat ze zelf willen bepalen met wie ze seks hebben. (Zie hiervoor het Verwey-Jonker-rapport). De wetgeving negeert hen hierin volledig. Kinderen onder de twaalf wordt "natuurlijk" nooit wat gevraagd.

Omdat seks de laatste jaren steeds normaler wordt van generatie op generatie zal de toekomst er veel beter uit gaan zien voor de gehele maatschappij. Minder overbezorgde ouders en ook meer genieten van seks. Beter in staat zijn om foutieve relaties te signaleren omdat er meer openheid zal komen en dus zie je eerder of een kind wordt misbruikt. En als het gewoon is over seks te praten kun je ook eerder je negatieve ervaringen kwijt zodat daar dan snel een einde aan kan worden gemaakt. Tevens ben ik ervan overtuigd dat in een open samenleving minder verkrachtingen zullen gaan voorkomen. Een kat in het nauw maakt rare sprongen geldt ook hier helaas bij enkele van onze "gevoelsgenoten", plus het feit dat je personen, waaronder ook kinderen kunnen zijn, in een open samenleving eerder kunt bijsturen als ze bijvoorbeeld vinden dat ze mensen best mogen dwingen tot seks. Seks onder dwang of als verplichting zie je ook veel in culturen waarin vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen.

Nu leven we nog in een tijd waarin iemand die misschien wel minister-president zou worden in zijn boeken schrijft over zijn positief beleefde pedoseksavontuurtjes als kind en zelfs een balletje opwierp voor de legalisatie daarvan terwijl Jan met de pet hiervan geen weet heeft omdat de meeste media hen expres dom houden in deze. Stel je voor dat bekend wordt dat er andersdenkenden zijn betreffende dit onderwerp. De samenleving is bang voor de waarheid maar Truus met de muts is ook niet altijd zo ongenuanceerd als we soms wel denken. Alleen op de televisie en in kranten is iedereen tegenwoordig "politiek correct". Je hoort tegenwoordig alleen meningen van de meerderheid. Wij als politieke partij vinden zus, terwijl achter gesloten deuren X % een andere mening had. Ach, je begrijpt wel wat ik bedoel. Dit gaat overigens op voor allerlei zaken, niet alleen de pedofiele kwesties.

Het klachtdelict betreffende seksrelaties van 12- tot 16-jarigen is in 2002 afgeschaft. Wel lijkt men meer de versie van de minderjarige te laten gaan horen in de rechtzaal. Dit kan positief uitpakken. Misschien lees je in het vervolg vaker: pedofiele verkrachter veroordeeld maar 13-jarige wilde de seks zelf en houdt van zijn/haar vriend(in). Of iets dergelijks. Het klachtdelict was in de praktijk trouwens allang afgeschaft.

Persoonlijk blijf ik strijden voor een discussie die gebaseerd is op argumenten in plaats van een non-discussie gebaseerd op negatieve gevoelens. Sterk negatieve gevoelens ten opzichte van homo's, Joden en wat al niet meer bleken ook niet terecht te zijn. Houd dus altijd in het achterhoofd dat gevoelens niet altijd kloppen. Ik ben van mening dat pedofilie pas wordt geaccepteerd nadat (jonge) kinderen zich in de discussie hebben mogen mengen.

(Oorzaak en gevolg zijn meestal van talrijke factoren afhankelijk in een samenleving die eigenlijk per definitie complex te noemen is. Vat bovenstaande tekst dus ook niet al te zwart-wit op, maar filosofeer er eens over en stuur je reactie(s) in als ingezonden brief.)

Groetjes,
Marthijn Uittenbogaard,
Bestuurslid Vereniging Mar(t)ijn