Hjalmar van Marle geeft indirect toe dat ons tbs-systeem kwakzalverij is

Op de website van de Volkskrant [1] valt te lezen dat de oud-directeur van het Pieter Baan Centrum, Hjalmar van Marle, vindt dat Michael P. tbs had moeten krijgen. Michael P. is verdachte in de zeden- en moordzaak van een jonge vrouw. Eerder werd hij veroordeeld voor een zedenzaak waarbij hij twee meisjes van 15 en 16 jaar dwong tot seks met hem. Hij wenste niet mee te werken een een psychisch onderzoek en het werd dus moeilijk om een stoornis bij hem te vinden. Maar de aard van die daad toont al de stoornis aan, beweert Van Marle nu. De rechter had hem dus tbs moeten opleggen.

Wanneer een man een bankoverval pleegt en daarbij nog iemand dood schiet ook, zal de dader uiteindelijk niet snel tbs krijgen. Enkel wanneer er een officiële stoornis bij hem wordt gevonden. En die vindt men in zedenzaken doorgaans eerder dan in niet-zedenzaken. De bankovervaller en moordenaar pleegde dus een daad waar hij zelf beter van dacht te worden (geldelijk gewin), zeer ten koste van anderen. Michael P. pleegde ook een daad waar hij beter van dacht te worden: een seksfantasie uitleven, ook zeer ten koste van anderen. Waarom is de ene officieel gestoord en de andere niet, vraag ik mij af. Het is meer de moraal van Van Marle waardoor hij iets een stoornis vindt, in plaats dat er een stoornis professioneel wordt vastgesteld.

De professionaliteit bij het vinden van een stoornis door psychiaters in klinieken als het Pieter Baan Centrum is verre van professioneel. Standaard wordt aan de verslaggeving al toegevoegd dat wanneer verdachte onschuldig blijkt te zijn de hele rapportage daarmee als zeg maar ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard. De gevonden stoornissen verdwijnen dan als sneeuw voor de zon.

Vrijwillige seks met een jongen van 15 jaar kan leiden tot tbs. Op papier kan vrijwillige seks met een meisje van 15 jaar ook tot tbs leiden alleen komt dat in de praktijk niet voor. Althans voor zover ik weet niet. Maar een wat oudere man die seks heeft met een jongen van 15 jaar kan dus jarenlang in de tbs belanden tot diens stoornis is behandeld. Elke seksuoloog kan u vertellen dat bijna elke man wel op 15-jarigen kan vallen en 15 zit maar 1 jaartje onder de 16-jaargrens in onze zedenwet. Een tbs-behandeling in zo’n geval, al zou de man een of andere stoornis bezitten, is dan verre van proportioneel. Wijlen Pamela Hemelrijk schreef over een man genaamd Andries Keur, die 11 jaar in een tbs-kliniek zat omdat hij 600 gulden had gestolen.

We moeten het huidige tbs-beleid afschaffen. Zelf vind ik dat we enkel eindige straffen moeten uitdelen waarbij de einddatum bekend is bij de gestrafte, bij het slachtoffer, bij de nabestaanden en bij de gehele samenleving. Begeleiding dient naar mijn mening altijd aangeboden te worden, maar deze begeleiding (of therapie) moet geen enkel effect hebben op de strafmaat. Bij ernstige delicten zal de daadwerkelijke straf dus nogal eens omhoog gaan. In de twee gevallen die ik net aangaf, jongen van 15 jaar zonder dwang, 600 gulden stelen, zal de termijn van opsluiten dus drastisch omlaag gaan. Begeleiding/behandeling vindt plaats, los van het feit of iemand officieel een stoornis opgeplakt kan krijgen volgens een boek (DSM) waarin tot voor kort homoseksualiteit en telefoonseks als stoornissen golden. Telefoonseks is seks via de telefoon; niet dat ding inbrengen als u dat dacht, want dat lijkt ook mij vrij gestoord ja.

Tot slot over de recidivecijfers. Veelal hoor je hier zeer positieve geluiden over. Maar het is doorgaans de slager die zijn eigen vlees keurt. De rapporten komen nogal eens van de klinieken zelf. Men sjoemelt hier soms bij. Dat men long-stay-patiënten meerekent in de recidivecijfers terwijl mensen die vast zitten geen delicten buiten kunnen plegen en dus haal je het slagingspercentage kunstmatig omhoog. Ook zijn er indicatoren om recidive te voorspellen. Uit onderzoeken blijkt dat behandeling vaak niets verandert aan de vooraf te voorspellen recidivecijfers. Of te wel, die behandeling heeft dan netto geen effect gehad. Als voorbeeld. Wanneer je een vader behandelt die incest pleegde, dan is de kans op recidive vanwege het feit incest al gering omdat de omstandigheden zich vaak niet een tweede keer voordoen. Als je bijvoorbeeld mensen die op papier al minder recidiveren vaker tbs geeft dan gevangenisstraf, dan geeft dat een verkeerd beeld van het behandelingseffect.

Mensen die hun ouders doden omdat ze in een psychotische bui de opdracht daartoe kregen van de duivel, kunnen altijd via een rechterlijke machtiging (RM) vastgezet worden. Daarvoor is tbs dus ook niet nodig.

Noot
[1] Oud-directeur Pieter Baan Centrum: Anne Faber-verdachte Michael P. had tbs moeten krijgen - door: Pieter Hotse Smit - www.volkskrant.nl/binnenland/oud-directeur-pieter-baan-centrum-anne-faber-verdachte-michael-p-had-eerder-tbs-moeten-krijgen~a4521583/ - de Volkskrant, 13 oktober 2017