Scheldende Marthijn Uittenbogaard reageert op heer Erik Jurgens

Argus, 12 juni 2018

Bij deze mijn reactie op de reactie van Jurgens. Onderstaande reactie heb ik niet naar Argus gestuurd omdat kranten doorgaans geen ellenlange polemieken plaatsen.

De heer Jurgens - hij is een heer en ik niet schrijft hij - beweert dat ik scheld. Mijn reactie bestaat uit felle kritiek op Erik Jurgens maar schelden doe ik in het stuk niet. Ook beweert Jurgens dat mijn ingezonden brief niet slaat op zijn artikel. Ik ben het daar niet mee eens. Het artikel zelf heb ik niet meer: die gaat altijd mee met mijn man die het in de kantine legt op zijn werk (wordt goed gelezen, meer nog dan de Groene die daar ook altijd heen gaat). Zelf lees ik ook meer in Argus dan in de Groene Amsterdammer maar dit terzijde. Jurgens' stuk ging over het wel of niet verbieden van zogenaamde salafistische organisaties. Hij kiest voor sterke terughoudendheid hierin. Ik ook. In zijn stuk schreef hij over de grondrechten op meningsguiting en op die van vergadering en van vereniging.

De vrijheid van vereniging is in de praktijk afgeschaft. Je kon wettelijk alleen een vereniging verbieden als ze de openbare orde verstoorde en dat kon niet vanwege gesproken en/of geschreven teksten. Enkel daden die maatschappelijk ontwrichtend waren konden als argument tot een verbod worden ingebracht. De rechters besloten echter dat meningen ook daden kunnen zijn, dit tegen de wet in dus, waarin juist ingebouwd was dat je niet als staat zo maar een onwelgevallige vereniging kon verbieden. Dat hij dit niet noemt vond ik niet kunnen en ik klom in de pen.

Ook beweert Jurgens dat ik het debat uit de weg zou gaan. Wie was ineens dementerend - oei nu scheld ik toch bijna - toen men vroeg naar zijn werk in een vroegere commissie aangaande de zedenwetten? Jurgens dook juist weg van het debat.

Ik ben fel. Dit omdat als een partij bepaalde grenzen overgaat je uit principe je hier tegen moet keren. Wanneer de PvdA (andere partijen idem dito) wil dat een andere partij wordt verboden alsook een vereniging, dan is dat ondemocratisch en gevaarlijk voor een vrije samenleving. Dit laten passeren zonder tegengeluid, zonder principieel je lidmaatschap op te zeggen, hoe moeilijk ook na decennia trouw lid te zijn geweest, is in mijn ogen zeer verwerpelijk. Jurgens noemt deze mening schelden; hij wil niet serieus deze mening overdenken: daarom transformeert hij het tot 'schelden'. Ook is de PvdA zeer hypocriet, want niet alleen Jurgens had liberale opvattingen aangaande jeugdseksualiteit. Dat had de hele partij. Ten tijde van Wim Kok wilde men (paarse kabinetten, PvdA, VVD en D66) nog bezit van kinderporno niet strafbaar stellen. En men had een soort gedoogwet (klachtdelict) voor seks tussen de twaalf en zestien jaar (ook met volwassenen).

Nu riep Wilders op tot een verbod op de Vereniging Martijn en de PNVD, terwijl ook hij lid was van een VVD die in die tijd nog liberale opvattingen hanteerde, dezelfde opvattingen als de PNVD. Jaren voor zijn VVD-lidmaatschap hing hij volgens zijn broer posters voor zijn raam van de PSP (die partij was toen helemaal pro-pedoseksualiteit)! Rita Verdonk (andere zeer intolerante ex-VVD'er) was ooit ook lid van de PSP. In 2006, toen de PNVD door bijna iedereen sterk werd bekritiseerd liepen er talloze politici rond die al jaren lid waren van partijen die tot enkele jaren daarvoor dezelfde standpunten hadden als de PNVD. Hypocriet.

Het tekens een stapje; of grote stappen doen, naar de PVV, maakt de samenleving steeds intoleranter en de democratische rechtsstaat komt steeds meer in het nauw met steeds grotere mensenrechtenschendingen tot gevolg. Mijn ingezonden brief is veel belangrijker dan menigeen vermoedt.

Martijn werd verboden vanwege teksten betreffende volwassenen die als kind een positieve pedoseksuele relatie hadden beleefd. Teksten die doorgaans allemaal elders waren gepubliceerd. Martijn citeerde ze enkel of ze had er een boekbespreking aan gewijd als het een waargebeurd boek betrof. Dat zulke positieve relaties niet uitzonderlijk zijn, blijkt uit wetenschappelijke studies. Deze studies waren ook te vinden op de Martijn-site. Het OM besteedde in het geheel geen aandacht aan deze studies, enkel aan teksten van positief beleefde contacten. Aan elk zo'n tekst voegde ze toe: 'goedpraten van' of 'bah'. Ik had echt het gevoel in een Kafka-roman te zitten. Vaak maak ik me er nog boos over alleen is het niet verstandig om altijd boos te blijven en moet ik het grotendeels van me af zetten. Ooit keert het tij.

---

[Tekst van bovenstaande scan:]

Lezer Marthijn Uittenbogaard las in Argus 31 de bijdrage van Erik Jurgens over de vrijheid van godsdienst en de vrijheid van vergadering en vereniging en klom meteen in de pen:

'In zijn stuk 'vergeet' Jurgens te vermelden dat de pedofielenvereniging Martijn in Nederland is verboden vanwege de openbare orde. Niet omdat Martijn iets illegaals deed (wat wel vaak door de media werd genoemd als reden), maar puur vanwege de mening en de feiten die zij uitdroeg.
Jurgens zat jaren in de Eerste Kamer voor de PvdA. In 2006, ten tijde van de Partij voor Naastenliefde, Vrijheid en Diversiteit (PNVD, door massamedia pedopartij genoemd) kon hij zich, toen een journalist hem interviewde, zogenaamd niets herinneren van de commissie waarin hij vroeger zat, die seks vanaf twaalf jaar - inclusief met leerkracht - wilde legaliseren. Een paar jaar daarvoor was hij een van de weinigen die tegen de verscherping van de zedenwetten stemden. Blijkbaar had hij nog steeds liberale normen.
Mensen als Jurgens die zich uit angst niet durven uit te spreken en lid zijn van een partij die verenigingen wil verbieden en de democratie wil afschaffen - de PvdA pleitte voor een verbod op de PNVD -, bevorderen het intolerante rechtse beleid. Hij had natuurlijk de zaak-Martijn moeten noemen in zijn stuk en zich tegen een verbod moeten uitspreken en publiekelijk zijn PvdA-lidmaatschap moeten opzeggen. Dit wegkijken ondermijn nu juist de rechtsstaat.' [Jurgens sloot zijn stuk af met deze zin./MU]

Dat is niet misselijk. De redactie van Argus vroeg Jurgens om een reactie, die prompt kwam, onder het motto: 'Een inhoudelijke reactie is nuttiger dan schelden.'

'Briefschrijver Uittenbogaard,' schrijft Jurgens, 'heeft blijkbaar niet in de gaten dat mijn artikel over godsdienstvrijheid ging. Ik heb betoogd dat godsdienstvrijheid een overbodig grondrecht is, omdat alles wat het omvat al onder andere grondrechten valt. Voor zover mij bekend is pedofilie geen godsdienst. Zijn verhaal is dan ook geen reactie op mijn betoog, het gaat over iets anders. Uittenbogaard gaat helaas geen debat aan, hij scheldt alleen. Kenmerkend voor wat je vooral op de zogenaamde sociale media ziet. Ik wil van mijn kant - immers wel heer zijnde - zijn woorden welwillend bekijken, en het zinloos gescheld overslaan.
Uittenbogaard wil, meen ik, zeggen dat de rechter, tot de Hoge Raad toe, in 2014 ten onrechte aan de vereniging Martijn de rechtspersoonlijkheid heeft ontnomen (wat iets anders is dan 'verboden'). Ik meen mij uit persberichten te herinneren dat de rechter vond dat de opvattingen die Martijn uitdroeg, waaronder vergoelijken van strafbare pedofiele handelingen, een schending betekent van de fundamentele rechten van het kind. Ik ken het vonnis niet. Ik kan mij voorstellen dat men toen ook kon argumenteren dat de vereniging binnen de grenzen bleef. En dat zij niet handelde in strijd met de openbare orde, reden waarom zij volgens de rechter haar recht op erkenning als vereniging had verspeeld.
Het was goed geweest als Uittenbogaard dit rustig had uiteengezet. Dan hadden we ervan kunnen leren. Nu weten we niet waarom de rechter wellicht ongelijk had.
Dit in navolging van mij. In 1969 heb ik het juridische blad Ars Aequi minister Carel Polak krachtig tot de orde geroepen toen hij erkenning weigerde aan het COC omdat deze vereniging de huwelijkstrouw zou ondermijnen... Niet lang daarna is het COC toch als vereniging erkend.'

bron: < 'Pedofilie is geen godsdienst' > door redactie Argus; Ingezonden brief van Marthijn Uittenbogaard en de reactie van Erik Jurgens daarop; Argus, jaargang 2, nummer 32; 12 juni 2018