Lieve L.

Hengelo (O.), 18 april 2020

Lieve L. [edit],

Ik schrijf je maar eens een brief. Wat ons wordt aangedaan is onrechtvaardig. Toch moeten we niet haatdragend worden en ook moeten we niet depressief en moedeloos worden. We moeten hier blijkbaar doorheen. Toen ik eind vorig jaar de kabinetsplannen las aangaande criminele organisatie, was ik al boos en moest ik huilen. Dat weet je nog wel. Toen al zei ik: 2020 wordt een rampjaar. De staat zet keihard in op het onderdrukken van vrijheidsstrijders ten koste van mensenrechten. Dit omdat het politiek scoort, want hoe harder een partij tegen ons is, hoe meer men kinderrechten en ook asielzoekersrechten en dergelijke schendt.

Het OM liegt. Merchandise wordt speelgoed, een logeerkamer wordt een speciaal ingerichte kinderkamer, handcrème wordt glijmiddel (terwijl het in de inbeslagnamelijst nog handcrème was inclusief de merknaam erbij), en een tiewrap wordt een verkrachtingstool, terwijl mensen dat daarvoor niet aanschaffen en ook jij hebt het gewoon gebruikt voor de fietshaak aan je fiets. Een lamp die ik zo'n twintig jaar terug in de Gamma kocht wordt een belichtingslamp voor foto's. Terwijl dat ding amper veel licht geeft. Zogenaamd is de schuur een fotostudio terwijl er geen foto's werden gemaakt, terwijl het een rommeltje was: je kon er nauwelijks lopen. Et cetera.

Het OM wil vooral hard uitpakken met de zogenaamde criminele organisatie-zaak. Oftewel, er komt nog van alles op ons af. We moeten elkaar zo goed mogelijk steunen en als we weer vrij zijn plannen maken om ons leven weer op te pakken. Dat kan door vooral aan onszelf te denken en/of om de wereld te verbeteren. Maar laten we er hoe dan ook niet aan onderdoor gaan, en er het beste van maken.

Ik ben blij dat jij mijn partner bent.

Aan onze kleinkinderen kunnen we te zijner tijd in ieder geval - t.z.t. i.i.g.; ik schrijf het maar voluit i.p.v. al die letters :–) - zeggen dat we veel meegemaakt hebben in het leven. Ondanks dat ik vaak thuis aan het gamen was.

Het OM krijgt deze brief misschien te lezen en zij wil dan weten wie onze kinderen zijn, want ze snappen literaire, filosofische of kunstzinnige grappen niet. Hun denkkader is smal, en tegelijkertijd hebben ze een op hol slaande fantasie: een gevaarlijke combo.

Er is geen dag, geen uur denk, dat ik niet aan je denk. En dat blijft de komende drie maanden ook zo. Hopelijk komt dan een eind aan jouw opsluiting. En ik hoop dat je je daar binnen nog kan vermaken en dat men zich niet tegen je gaat keren.

Word geen Mandela of Gandhi: blijf L. [edit].

Liefs,
Marthijn