photo: Marthijn Uittenbogaard
News Biography Publications Links Contact search

De gevolgen van de 'acceptatie' van homoseksualiteit

(Gay Krant & Gay News; Niet Geplaatst)

© 18 maart 2009 Marthijn Uittenbogaard
Vroeger, lang geleden, was seksualiteit aan strikte regels gebonden. Zo had je in ons land bijvoorbeeld een veel striktere scheiding van de seksen. Niet zoals vandaag de dag dat je aparte kleedhokken hebt voor mannen en vrouwen, jongens en meisjes. (Denk hierbij aan het omkleden voor en na de gymlessen op school, of denk aan beroepen waarbij zowel mannen als vrouwen bedrijfskleding moeten dragen.) Nee, de scheiding der seksen ging een eeuw geleden veel verder dan dit. Van jongs af aan werd er een muur tussen de seksen gecreëerd. Zo had je veel aparte meisjesscholen of jongensinternaten. Maar de scheiding werd vooral opgedrongen door het kweken van een bepaalde cultuur, ook bij de kinderen zelf. Een jongen die met meisjes omging was een soort 'sissy', je deed zoiets niet. Meisjes waren 'stom'. Homoseksualiteit bestond honderd jaar geleden natuurlijk ook al, maar het was een ander soort homoseksualiteit dan wat we tegenwoordig kennen. Je mocht best als jongen vrij lichamelijk zijn met andere jongens, zelfs met volwassen mannen. Homoseksualiteit was toen geen geaardheid namelijk maar het waren handelingen en zolang de jongens op latere leeftijd keurig trouwen gingen werden homoseksuele handelingen nogal eens met de mantel der liefde bedekt. En een puber die met een man knuffelde was alleen maar iets moois. Ditzelfde zie je nu nog veel in zogenaamde moslimlanden. Mannen lopen hand in hand over straat en seks tussen mannen en jongens komt stiekem veelvuldig voor. Men kijkt collectief even de andere kant uit bij zulke zaken. Pas wanneer er een homobeweging op komt zetten ontstaat er een nieuwe angst bij het volk. Deze beweging ondermijnt de bestaande cultuur wordt er dan beweert en dit klopt als een bus. De homobeweging ziet homoseksualiteit als een geaardheid in die zin dat homoseksuele mannen geen huwelijk met een vrouw willen aangaan maar altijd exclusief met mannen seksuele betrekkingen willen onderhouden zonder een gezin te starten. Dit laatste is een probleem voor een zeg maar heteromaatschappij.

Compromis

De homobeweging heeft veel folders verspreid, en mede hierdoor na verloop van tijd steeds meer acceptatie verworven. Denk in Nederland aan de kleine maar jaren zeer actieve beweging van Jacob Schorer, denk aan het COC et cetera. Een legitieme vraag is: heeft de maatschappij homoseksualiteit werkelijk omarmt? Nee, de maatschappij heeft een soort van compromis gesloten met de homobeweging. Men heeft uiteindelijk geaccepteerd dat homoseksualiteit een geaardheid is die niet valt te veranderen en waar zo'n vijf procent van de bevolking mee behept is. Ook vrouwelijke homoseksualiteit is geaccepteerd geraakt samen met de mannelijke versie. De homobeweging heeft zich afgekeerd van de jongeren, dit om een compromis te sluiten. Dit proces is deels bewust en deels onbewust gegaan. Men merkte dat de bevolking bang was dat jongens homo zouden worden door verleiding van deze jongeren door volwassen mannen. 'Nee, wij vallen op mannen, niet op jongens,' zo reageerde de homobeweging. En ook wees men op het feit dat die verleidingstheorie onzin was: wetenschappelijk onhoudbaar. Dit laatste is nooit volledig geaccepteerd door het volk en deze theorie is deels ook discutabel te noemen. Ik zal hier verderop op ingaan. Wat is het gevolg van dit compromis? Het gevolg is helaas dat de maatschappij alle intimiteiten tussen jongens onderling en tussen jongens en mannen als verdacht is gaan zien. De meiden, daar moet je als gezonde jongen achteraan. Zelfs als het een jongetje van 6 jaar oud betreft. Als hij een vriendinnetje heeft toont hij zijn heteroseksualiteit en daarmee is men weer wat gerustgesteld. Gelukkig, de kans dat hij later een gezin start is nog volop aanwezig. Zelfs in films die gebaseerd zijn op een oud boek moeten jongens hun heteroseksuele voorkeur tegenwoordig tonen. Zo schrijven de scriptschrijvers er meisjes bij die in het originele boek nergens te bekennen waren. Nee, van samen optrekkende jongens zou je maar iets kunnen gaan denken anders. Er bestaan talloze jeugdfilms en -series, maar je vindt er nergens iets dat maar op een homoseksuele relatie lijkt. De wel telkenmale vertoonde heteroseksualiteit is absoluut. De scheiding tussen jongens en meisjes is minder geworden, maar het lichamelijke contact, verliefdheden of sterk erotische vriendschappen tussen jongens onderling of met mannen is juist een zeer groot taboe geworden. Waar jongens vroeger nog in speelfilms werden gered uit de armen van een gorilla door een sterke gespierde man, die door de strijd met de aap een ontbloot bovenlichaam overhield met wat schrammen erop en waarop de jongen op het laatst - nadat hij de deels gewonde held omarmd meeneemt zijn slaapkamertje in - tegen de man zegt: 'Pat, I'd feel a lot beter in here with you.' [1] En zo bestaan er talloze films en series uit de jaren tot aan de Tweede Wereldoorlog waarin meisjes taboe waren voor jongens en waarin jongens en mannen intiem met elkaar vertoefden. Vaak waren ze ook nog (onfunctioneel) bloot. Niet helemaal bloot maar mooie bovenlichamen waren genoeg te aanschouwen. Het in 2007 uitgekomen boek We Boys Together - Teenagers in Love Before Girl-Craziness [2] behandelt deze materie. Het essay van de Amerikaanse schrijver Kevin Esser getiteld Baggy-Pants Thuggery & Hip-Hop Burlesque: Clothing as Sexual Politics in America behandelt het verdwijnen van sexy kleding bij jongens en mannen als rechtstreeks gevolg van de 'acceptatie' van homoseksualiteit. [3]

Homoseksuele gedragingen als taboe

Het gevolg van dit alles is dat homoseksuele gedragingen, inclusief alle tedere lichamelijke contacten tussen jongens of met mannen, taboe zijn geworden van jongs af aan. Tedere contacten met meisjes worden nastrevenswaardig geacht bij jongens terwijl de meisjes in de praktijk nog steeds behoorlijk terughoudend zijn naar jongens toe. De cultuur die men meisjes oplegt is een terughoudende: pas op voor jongens want ze willen maar één ding. En dat ene is slecht, althans het wordt op zo'n manier gezegd dat meisjes deze boodschap wel begrijpen. De jongens én de meisjes groeien behoorlijk contact-arm op. Naast stoeien of vechten is er weinig lichamelijkheid. Lichamelijkheid wordt al snel gezien als een ritueel richting geslachtsgemeenschap en dat doe je alleen in een relatie waar je niet zomaar vanaf kunt en waarin je flink moet investeren. Tevens moet je deze relatie aan de buitenwereld kenbaar maken. Dit is een groot probleem voor jongens die willen experimenteren met homoseksuele contacten. Het belemmert toch een groot aantal van hen. Als men er tegenwoordig achter komt dat je experimenteert met iemand van hetzelfde geslacht bèn je homo. Veel jongens houden er voor zichzelf ook deze redenatie op na. Deze is hen wel door de maatschappij opgedrongen maar dat beseffen ze vaak niet. Homojongeren zitten vaak jarenlang in een soort van acceptatiefase: ben ik het wel of ben ik het niet. Het taboe is er dus nog steeds en misschien durven nu juist minder jongeren te experimenteren met homoseks.

De verleidingstheorie

Door als man met een jongen seks te hebben wordt deze jongen later zelf homoseksueel. Dit klopt niet want de homoseksualiteit is niet verklaarbaar door de omgevingsfactoren maar vooral door de genen zegt de homobeweging. Toch vergeet men dat jongens en mannen veelal niet 100% homo danwel 100% hetero zijn. Uit onderzoek [4] blijkt dat men toch op vrij grote schaal biseksuele gevoelens koestert. Pas later gaan velen richting de 100% homo of de 100% hetero uitwijken waarbij een deel ergens in het midden blijft hangen: de zogenaamde biseksuelen. Toch blijken maar weinigen 100% homo dan wel hetero te worden. Vaak zit er een paar procent van de andere seksuele voorkeur in een persoon. En in werkelijkheid misschien nog meer, want het scheelt of je mensen ondervraagt of dat je hun lichamelijke respons meet tijdens het zien van erotische beelden. Wanneer een man 10% homogevoelens heeft betekent dit niet dat hij enkel op vrouwen kan vallen. Eén op de tien keer (het betreft hier echter geen zuivere wiskunde) zal hij verliefd worden op iemand van hetzelfde geslacht. Zonder een taboe zou hij zo'n relatie kunnen aangaan. Dit zou voor hem veel makkelijker zijn dan wanneer hij speciaal daarvoor 'uit de kast' moet komen of deze aantrekking voor zichzelf eerst zou moeten accepteren. Makkelijker is om deze vrijgekomen energie om te zetten in haat jegens homoseksuelen... Dus als je homoseksualiteit daadwerkelijk normaliseert dan zal bijna iedereen deze mogelijkheid als optie hebben. En dan heb je minder zogenaamde 100% hetero's. De samenleving voelt dit aan. In het Oude Griekenland hadden mannen en masse seksuele relaties met jongens naast de relaties met hun vrouwen. Daar was het vaak en en. Een beetje vergelijkbaar met de cultuur van het wegkijken met als verschil dat men in het Oude Griekenland openlijk deze relaties kon aangaan.

Queer
Armani Junior Wat er nu nodig is, is een beweging die mensen echt vrij maakt in hun (seksuele) contacten met anderen. Kinderen moeten van jongs af aan vrij zijn. In een cultuur als de onze is het nodig om ze op scholen deze vrijheid te onderwijzen. Van huis uit krijgen ze de huidige cultuur opgedrongen. Leer ze dus dat lichamelijkheid met wie dan ook toegestaan is en dat dit niet betekent dat je homo dan wel hetero bent. Je bent uniek en je bent vaak veelzijdig: queer dus. Dan mag je je als jongen ook sexy gaan kleden mits je daar zin in hebt natuurlijk. Wat is er mis mee om te laten zien dat je aantrekkelijk bent? Wat is er mis mee om te laten zien dat je lief bent als jongen, teder, zacht. En hard, enkel waar dit nodig is: om je (een van je) geliefde(n) te beschermen bijvoorbeeld. Een paar jaar geleden brak de hel los toen in een reclame van Armani Junior [5] een jongen met lang blond haar, met een blote bast en een kralenketting om te zien was. Hij zag er mooi uit en dat was enkel weggelegd voor meisjes. De ketting die hij droeg was een versiersel met als enkel nut: mooi zijn. Omdat dit mooi zijn - het betrof een zeer knappe jongen - nu niet meer te ontkennen viel werden mensen boos en werd de bewuste reclame vervolgens door Armani ingetrokken. De samenleving is nog lang niet queer. Tijd voor verandering. Het wordt tijd dat de homobeweging dit ook gaat inzien want homoseksuelen worden enkel gedoogd wanneer het er niet te veel zijn. Helaas, 5% zal geen gezin starten maar ach... Die 95% moet 100% hetero blijven met alle frustraties en haat tot gevolg. En als we middels homohuwelijk en adoptie die 5% ook massaal gezinnetjes kunnen laten starten dan hoef je enkel nog de resterende niet-gezinshomo's de nek om te draaien. Dit proces lijkt al gaande te zijn gezien de vele sluitingen van homo-ontmoetingsplekken en wat al niet meer. Het wordt hoog tijd om dit tij te keren.


noten
[1] Betreft de film Terry and the Pirates (1940) - Zie artikel The Big Bluff! door Karl Andersson - Destroyer #8 (2009)
[2] We Boys Together - Teenagers in Love Before Girl-Craziness door Jeffery P. Dennis - Vanderbilt University Press (2007)
[3] Baggy-Pants Thuggery & Hip-Hop Burlesque: Clothing as Sexual Politics in America door Kevin Esser - http://www.martijn.org/page.php?id=206088 - OK magazine 88 (2003)
[4] Artikel Seksualiteit en variabiliteit: enkele aspecten door A. A. Verveen - Uit het boek Seksuologie - Een interdisciplinaire benadering onder redactie van Jos Frenken - Van Loghum Slaterus Deventer (1980)
[5] Zie: http://www.geocities.com/pca_1978/art/armani
Staat er onverhoopt een typ-/spel-/taal- of feitelijke fout in bovenstaande tekst?
Of wilt u reageren op de tekst? Dan hoop ik dat u contact opneemt.
"Wees eerlijk en laat zien wie je bent."
"Kinderen moeten veel meer zeggenschap krijgen."
"Alle zedenwetten moeten weg."
"Pedohaat heeft niets met seks te maken."
"We gaan verkeerd met seksualiteit om."
"Hoe zinniger wat je zegt, hoe bozer men wordt."
"Zonder pedofilie zou de wereld veel armer zijn."