Bedreigd in Deventer

Mail aan GeenStijl, cc aan De Stentor. (30-08-2013)

Onderstaande reactie stuurde ik gisteren naar een nieuwsmedium maar deze plaatste dit niet omdat het te 'warrig' geschreven zou zijn en er werd gevallen over een bepaalde zin van mij zin. Men schreef 'Marokkanen zijn niet altijd een aanwinst' zijn geen opmerkingen waarmee je bonuspunten scoort [bij ons]. Stop discriminatie - begin bij jezelf.''

Jullie mogen onderstaande tekst alleen plaatsen met bovenstaande opmerking erbij omdat ik niet iedereen op 1 hoop wens te gooien en deze raad op me laat inwerken.
En GeenStijl, gelieve mij te benaderen voordat jullie iets plaatsen, dat scheelt foutieve informatie.

Marthijn Uittenbogaard

-----------

R. moest nog even 'wat te drinken halen'. We gingen naar de Plus-supermarkt. Bij binnenkomst werd ik herkend, door een mooie jongen, zeer licht getint van huidskleur. Hij begon meteen iedereen in te lichten dat ik die 'vieze pedo' ben van Martijn. Iedereen waaronder de kassameisjes en noem maar op. Al gauw was er een groepje tegen mij. Zijn naaste vriend werd zeer agressief. Deze een beetje dikkige jongen bedreigde ons met geweld. Hij zou mij doodschieten en wat deed ik in 'zijn' stad (Deventer). R. wilde hem en de mooie jongen wat aan doen maar ik moest hem tegenhouden. Ook hield hij zich in omdat hij zijn belangrijkste spullen bij zich had. De afgelopen dagen zwierf hij op straat. Werd diverse malen in elkaar geslagen door mede daklozen. Was uit de opvang gegooid et cetera. Hij heeft alcoholproblemen en vertelt dan aan iedereen dat hij op jong valt en dat valt niet altijd in goede aarde. Met mij had hij twee maanden terug gebroken maar hij wilde het goedmaken en hij zat emotioneel aan de grond. Ik dus naar Deventer met het bovenstaande als gevolg.

De politie was snel ter plaatse en bracht ons naar een veiliger plek. De meest agressieve jongen bekende waar de politie bij was ons bedreigd te hebben. Of ik aangifte wilde doen vroeg de agent. Ik twijfelde, heeft dat nut. In dat geval kunnen we hem direct aanhouden. Oké, alleen toen was ie net vertrokken maar zijn naam was al genoteerd en de dag daarna hoorde ik dat het een bekende was; 'een echte etterbak' volgens een agent.

Nacht samen doorgebracht in een haastig via internet geregeld bed and breakfast; geregeld door een vriend. R. wilde in deze toestand niet alleen zijn. De dag daarna weer naar het centrum van Deventer om aldaar in het politiebureau aangifte te gaan doen. De politie adviseerde ook sterk het doen van aangifte. Alleen kan je tegenwoordig bijna nooit direct aangifte doen. Je moet een afspraak maken en dan later dus terugkomen. De aangifte moet dus nog gebeuren en die kan ook in mijn woonplaats gedaan worden. Dat wordt mijn zoveelste aangifte overigens.

Aangifte doen ging dus niet meteen. Wij wat drinken op een terrasje na het politiebezoek en meteen weer agressieve lieden die ons uitscholden. 'Vuile pedo'. Geen 'vuile homo's' erbij zoals gisteren wel het geval was. Eentje bespuugde ons en gaf een half aankomende klap: de jongen van de bediening kwam op tijd tussenbeide. Men maakte foto's via de mobiele telefoon, men schold telkens. Een oude vrouw die ook op het terras zat nam het voor ons op. De bediening ook: geen eigen rechter spelen en wij mogen daar zitten. Na een kwartier kwam eindelijk de politie. De dag ervoor waren ze er binnen een paar minuten. Toen waren we een restaurant ingevlucht. Nu na een kwartier zei iemand van het personeel dat we beter binnen konden gaan zitten. We moesten dan wel de straat over steken maar hij liep bij ons. Een minuut binnen kwam de politie. Ze waren eerder geweest maar zeiden niets gezien te hebben en daarom weer vertrokken te zijn. De agenten in Deventer die we troffen zijn allemaal toffe gasten. Tijdens het in angst zitten op het terrasje zag je steeds meer boze groepjes, tientallen mensen inmiddels die twitterend nieuwe lui opriepen?
Aan de achterzijde konden we vertrekken, ook daar stonden haters ons op te wachten, waaronder de wat dikkige jongen die ons gisteren zo bedreigd had. Marokkanen - ik vermoed dat het Marokkanen waren, anders Turken of zoiets - zijn niet altijd een aanwinst in Nederland. Wie belagen ons?, dat zijn groepjes allochtonen, zoals men dat noemt, of hooligan-achtige blanken meestal met een wit petje op de kop. Blanken, om het even zwart wit te zeggen, gooien 's nachts stenen tegen je huis en rennen direct weg. Allochtonen vallen je op straat in een groep lastig.

Ik ben van mening dat iedereen homo- en pedo-gevoelens heeft en dat seks-negatieve culturen niet om kunnen gaan met seksualiteit. Ook met heteroseksualiteit niet. De oplossing is mensen seksueel bevrijden. In hoeverre minderjarigen moeten worden bevrijd dan wel beschermd is daarin een redelijke vraag. Deze vraag moet publiekelijk bediscussieerd kunnen worden zonder dat je dan met geweld geconfronteerd wordt.

Uiteindelijk een taxi gebeld want ik had geen zin in de trein met wie weet weer een incident. Let wel, in zo'n situatie ben je bang en afhankelijk van de politie. Politie, waar ik in zijn algemeenheid geen vrienden mee ben. Maar ik generaliseer zo min mogelijk. Ook niet wat Marokkanen betreft. Het liefste zou ik willen dat de mooie en de wat dikkere, niet lelijk maar niet mijn smaak, het goed komen maken door te zeggen - onder een kop koffie of zo maar niet op een terrasje in Deventer - dat het ze spijt. Maar dat zal er niet inzitten. Aangifte doen lost weinig op, maar moet toch maar.

R. gaat morgen naar verslavingszorg voor zijn alcoholproblemen. We moeten elkaar helpen en niet haten.

Naschrift
Mijn boeddhistische partner (niet de bovengenoemde persoon R.) schrijft: het grootste probleem is dat veel mensen zichzelf niet kennen. Mensen zullen ongetwijfeld wel zeggen dat ze zichzelf goed kennen maar dat klopt maar zelden. Mensen die zichzelf niet kennen kun je herkennen aan het feit dat ze denken dingen te kunnen oplossen door middel van haat en wraak, terwijl mensen die zichzelf en de wereld om zich heen echt begrijpen wel weten dat je dingen alleen beter kunt maken door liefde en zorg. Zelfs als het gaat om iets dat je ziek of absurd vindt. Dus wat we moeten doen is niet alleen liefde prediken maar ook mensen helpen zichzelf te leren kennen. Zo genees je de wereld.

29 augustus 2013


Toevoeging 5 november 2013

Vandaag ben ik twee maal gebeld in verband met mijn aangifte wegens doodsbedreigingen op straat te Deventer een tijdje terug. Eerst belde Slachtofferhulp. Ze informeerden me over de ontwikkelingen in de zaak en dat er een verdachte is. De bedreiger gaf zelf aan tegen de politie, waar ik bij was, dat hij mij bedreigd dat. Zijn ID werd ingezien maar ook hoorde ik van een agent dat het 'een bekende van de politie' is. Dus de zaak was niet al te ingewikkeld om uit te pluizen. De vrouw die mij belde wilde weten of ik eventueel een schadevergoeding wil. 'Nee,' antwoordde ik. Wanneer iemand mijn ruit ingooit mag die persoon dokken maar over het algemeen ben ik tegen schadevergoedingen in strafzaken. Deze gekte komt overwaaien uit de VS en ook Nederlandse politici gaan allemaal op de toer van veroordeelden tevens financieel plukken om zijn of haar leven zo veel mogelijk te ruïneren. 'Want het slachtoffer heeft levenslang.' Ook vroeg ze of ik zelf nog dingen had te melden. Ik noemde mediation. Als de bedreiger spijt heeft, of deels spijt heeft, wil ik best een gesprek met hem aangaan. Ik verwacht niet dat hij hierop ingaat maar het zal hem gevraagd gaan worden. Strafzaken lossen doorgaans niet veel op.

Maar een strafzaak komt er niet. Het tweede telefoontje was van de politie Deventer. De dader, waarschijnlijk nog minderjarig, uit een groepje allochtonen (rotwoord) - u kent het clichébeeld - heeft een 'reprimande gekregen'. Foei. 'Een half jaar voorwaardelijk' zei de agent. Doet hij binnen een half jaar iets verkeerd dat neemt men dit mee. Wel is er voor hem, omdat hij vaker overlast gaf, 'een traject uitgestippeld.' Dat voorwaardelijk is niet door een rechter opgelegd dus heeft juridisch weinig tot geen waarde.

'Heeft hij spijt,' wilde ik weten. Agent: 'Hij zegt daar niet veel over.' 'Niet dus,' denk ik dan.

Hij - de bedreiger - heeft een 'heldendaad' verricht. De makkers van zijn groep zien dat zo. Statusverhogend. Dat de politie tegen hem is versterkt enkel deze heldenrol.

Jaren geleden interviewde ik Herman Bianchi, een gepensioneerd criminoloog. Deze komt voor in het boek Het Bureau van Voskuil als Karel Ravelli. Dit voor de 2 voor twaalf-fans die van weetjes houden. Bianchi was van mening dat er maar enkelen dienen te worden opgesloten en dat je 99% moet oplossen via mediation. Als iemand oprecht spijt heeft hoort geen straf te volgen. Ik: 'Hoe constateer je dat de verdachte oprecht is?' Hij: 'Daar hebben we psychologen voor.' Tja, daar gaat het dus mank. Maar op zich ben ik tegen het straffen uit vergelding. Dus zijn 'jaren 1970-visie', die misschien iets te rooskleurig in zijn hoofd zit, mag best wel weer van stal gehaald worden. De laatste jaren, ook onder studenten recht, is de nadruk komen te liggen op hard straffen: hoe harder hoe beter. Dit lost niets op en maakt op den duur dat de staat de grootste mensenrechtenschender is, meer nog dan de gemiddelde veroordeelde. Neem de VS als walgelijk voorbeeld hierin. Onze toekomst? Ik verzet me daar keihard tegen, maar met Teeven en Opstelten gaan we hard die kant uit.