Het wordt weer tijd voor een radicale flikkers- en pottenbeweging

Op The Post Online lees je de laatste dagen diverse stukken over de Canal pride, dat deze de homozaak geen goed zou doen. Altijd wanneer homo's zich niet volgens de gangbare normen gedragen komt deze kritiek bovendrijven. Bij andere minderheden, denk aan de Marokkaanse Nederlanders, hoor je hetzelfde geluid. Wanneer een blanke hetero zich misdraagt of ze maken een banaal televisieprogramma dan lees je nooit: deze hetero's verpesten het voor de groep. Nee, dan spreekt men enkel de betrokkenen zelf aan op hun gedrag. Ik pleit er voor om nu eens te stoppen met de kritiek op bepaalde homo's met als argument dat dit een negatief beeld geeft van de hele groep. Mensen die zo denken moet je juist aanspreken op hun walgelijke generalisaties!

Daarnaast heb ik totaal geen moeite met extravagante homoseksuelen. Juist zij zijn voorlopers van meer vrijheden. In hoe je je kleedt, hoe je je uit, hoe je sext. Als je hen niet meer zou hebben zullen stiekeme homohaters (soms zelfhatende homo's) de dan over zijnde homo's aanvallen die het meest uit de boot springen. Het is een gevaarlijke ontwikkeling als je met een kaasschaaf-methode telkens minder toestaat waardoor op den duur de trouwende burgerlijke homo al aan het 'provoceren' is.

Mijn bezwaar met de Canal Pride en soortgelijke evenementen is dat er weinig politieke boodschappen meer vanuit gaan. Het is enkel hersenloos feestvieren. Grote bedrijven huren een boot om reclame te maken. Zij varen alleen mee omdat het ze netto winst oplevert. Zou meevaren hun bedrijf schaden dan zal je ze niet zien daar. Je zag ze in de vroege edities van homo-optochten dan ook totaal niet. Mensen zoals Gordon hebben amper weet van de homogeschiedenis. In een uitzending met Gerrit Komrij dacht Gordon dat Komrij homo's liep te discrimineren niet wetende dat Komrij een homo was. Komrij was (inmiddels overleden) een homo die in een veel moeilijkere tijd uit de kast kwam.

Vroeger, ja beste kinders, vroeger was niet alles beter maar sommige dingen wel. Toen had je een veel radicalere homobeweging. Homokoppels gingen provocerend de dansvloer op waardoor de (zeden)politie werd ingeschakeld om ze er met geweld vanaf te halen. Ze maakten radicale blaadjes waarin ze onder andere tegen het keurslijf van een huwelijk in gingen. Ze droegen niet allemaal nette pakken zoals Henk Krol die door veel homo's als burgertrut werd en wordt gezien. Nee, de keurige homo Krol is een voorbeeld voor iedereen.

Je ziet altijd dat een beweging wordt gestart door 'radicalen'. Bij succes verdringen de gematigden de radicalen. Onder andere omdat de groep groter wordt en dus ook de voorheen in de kast zittende, niets durvende homo's zich erbij aansluiten. Maar dan wel onder voorwaarde dat de pisbaknichten, de leernichten, de 'mannelijke' behaarde potten een stapje terug doen.

De ware homohelden hebben vrij onbekende namen. De Henk Krols, de Jos Brinks, de Gordons en Gerard Jolings: zij zijn veel bekender. Maar lef hadden degenen die hen voorgingen.